Döndüm dönmesine de…
Komşu evine döndü sonunda. Döndü dönmesine de, daha kendine gelemedi.
Hele ki yazmaya hiç fırsat bulamıyor. Şimdilerde bir yandan yemek yapıyor, diğer yandan önceki gün gelen kolilerle boğuşuyor. Evde dönecek yer kalmamışken Mayacık da çok özlediği bisikletiyle etrafımda dolaşarak durmadan – nerede olduğunu hatırlayamadığım- birşeyler istiyor.
Bir az önce kaç kutu açtık bir şemsiye bulabilmek için… Çünkü burada yağmur yağıyor bugün.
Hem evimdeki hem de kafamdaki dağınıklıktan kurtulur kurtulmaz tekrar yazmaya dönüyorum 🙂
Herkese kucak dolusu sevgiler…