43

Doğdum ve çok sevildim. Annemi ve babamı kesinlikle paylaşmak istemedim. Hiç kardeş istemedim. Ama kardeşim olunca da onu çok sevdim, hep kayırdım. Çok çok oyuncaklarım oldu. Okulu hiç sevmedim. Karnım ağrırdı ilkokulun ilk aylarında; teneffüste otururdum bir köşede. Şahane yaz tatilleri geçirdim; sokakta oynadım; kaykaya, bisiklete bindim. Eski mahallelerde bildik çocuk oyunlarını oynayarak büyüdüm. Yüzmeye gittim; yarıştım; yenildim; hiç dert etmedim. Vardı yaşıma göre kendi dertlerim; takıntılarım; vazgeçemediklerim. Aslında hep bir yavru köpek isterdim ama olmadı. Rengarenk giyindim; hippi olmak isterdim; gitar çaldım ama beste yapamadım. Yazmayı hep sevdim; herşeyin listesini yapardım. Ama hiçbir kitabın sonunu getiremedim. Şirin 2 tavşan besledim. Ancak onları yemeyi hiç düşünmedim. Ne olacağımı bilemedim. Asrın modasına merak sarıp “bilgisayar” okumaya karar verdim. Canım çektikçe bisikletime atlayıp gezdim ama uzaklara gidemedim. Akrobatik Rock’n’Roll yaptım, çok kere popo üstü çakıldım. Karşıyaka Kordon’da kendi yaptığımız bileklikleri sattım kardeşimle; sokak satıcısının halinden anladım. Gerçek aşkımı buldum; o uzaklara gidince hasret çektim. Özledim onu, çooook özledim. Resmini gördüğüm anda içimin kaynadığı, kendisini karşımda gördüğümde O’nu sevdiğimden emin olduğum Yorgo’yla evlendim. Üstünden 4 yıl geçince ülke aşırı taşındım. Lafını bile etmedim bir bebeğin; sırt çantamla gezmekti tek derdim. En sonunda, uzak bir diyarda bir bebek diledim; bir sene sonra kucağımda kızımı buldum. Canımdan bir parça, Maya girdi hayatımıza; bir süre de başka kimse giremez hayatıma demiştim ama… Ensemde ölümü hissettiğim bir anda, her şeye rağmen son derece umutlu ve yürekliyken mucize bebek Dario’ya kavuştum. Kararlarımdan hiç pişman olmadım; elimdekiyle mutlu olup hayatımı dolu dolu yaşadım.

Sevgili okur, şimdi de yazımın yalnızca büyük harflerini oku bakalım 🙂